کد مطلب:28330 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
[ در گزارش تحف العقول آمده است:] پس، از داوری چنین كسی بسیار مراقبت كن و در بخشش به وی، چنان گشاده دستی كن كه كاستی اش را بزداید، و بدان كمك جوید، و نیازمندی اش به مردم در سایه آن اندك گردد؛ و او را نزد خود، مرتبتی ده كه نزدیكانت در آن طمع نكنند، تا بدان وسیله از گزند مردمانْ نزد تو ایمن ماند، و در هم نشینی ات او را نیكو احترام كن و نزدیك خودت بنشان و داوری اش را امضا كن و حكمش را به اجرا گذار و بازوانش را محكم ساز. دستْ یارانش را از بهترین كسانی كه می پسندی از همتایانش در میان دین شناسان، پارسایان و خیرخواهان خدا و بندگانش قرار ده تا در اموری كه بر او مشتبه گردد، با آنان به بحث و گفتگو نشیند و در آنچه دانشش از او پنهان است، به آنان رجوع كند و آنان، گواهان داوری اش در میان مردم باشند. إن شاء اللَّه![2].
1648. امام علی علیه السلام - در عهدنامه اش به مالك اشتر -: آن گاه برای داوری میان مردم، شایسته ترین فرد را از نظر خودت برگزین... و رتبت او را نزد خود، چندان بالا بر كه كسی از نزدیكانت در وی طمع نكند و از گزند مردمان، نزد تو ایمن ماند. در این باره، نیك بنگر كه این دین، در دست بدكاران گرفتار بود. در آن، بر پایه هوس رفتار می شد و به نام آن، دنیا طلب می شد.[1].